Grzyby R. T. Moore – królestwo należące do domeny jądrowców. Dawniej, w zależności od ujęcia systematycznego, takson ten miał rangę podkrólestwa, podtypu, i klasy.
Nazwa naukowa: Fungi
Ranga: Królestwo
Kategoria nadrzędna: Eukarionty
Różnorodność grzybów jest ogromna. Dotyczy to nie tylko wyglądu i barwy owocników, ale i sposobów życia. Przyjmuje się, że na całym świecie występuje ok. 1,5 mln gatunków. Do tej pory udało się opisać ok. 70 tys. Większość z nich stanowią grzyby mikroskopowe, czyli takie których nie widać gołym okiem.
Grzyby do swojego rozwoju nie potrzebują światła. Dlatego też w dawnych czasach ludzie mówili o nich „dzieci nocy – dzieci Księżyca” i przypisywali im moc magiczną i szatańską. Do dziś w regionalnym nazewnictwie pojawia się grzyb o nazwie szatan. W naszym regionie najczęściej określenie to dotyczy goryczaka żółciowego, którego łatwo jest pomylić z borowikami, zwłaszcza w młodocianym stadium. Właściwy grzyb o biologicznej nazwie borowik szatański (jest on trujący) występuje w Polsce niezmiernie rzadko. Jeszcze w latach 60-tych ubiegłego stulecia można go było spotkać w Bieszczadach. Na naszych terenach nie stwierdzono jego występowania. Prawdopodobnie, dlatego że upodobał sobie bardziej południowe rejony Europy i miejsca, szczególnie stoki, porośnięte bukami i dębami.
Cały obszar Borów Tucholskich od lat jest jednym z ważniejszych centrów zaopatrzenia w grzyby jadalne większych ośrodków miejskich. Już w ostatnich latach XIX wieku z samego Czerska wysyłano do Berlina grzyby za kilka tysięcy marek rocznie. Zbieranie grzybów przynosiło i przynosi dochód najuboższej ludności. W okresie międzywojennym w Brusach działały dwie przetwórnie grzybów i jagód. Później na terenie Borów Tucholskich powstało również kilka suszarni. Do dnia dzisiejszego grzyby i jagody zbierane w Borach Tucholskich trafiają na europejskie stoły.
Bory Tucholskie, już od wielu lat, słyną ze swoich zasobów grzybowych. Ten największy zwarty kompleks leśny w Polsce kryje w sobie ponad tysiąc gatunków grzybów wielkoowocnikowych (kapeluszowych, makroskopowych) czyli takich, których owocniki widać gołym okiem. Przy czym ponad sto z nich nadaje się do spożycia.
Budowa Grzyba:
Wśród grzybów najliczniejszą grupą są organizmy wielokomórkowe, jednak występują też grzyby jednokomórkowe, np. drożdże. Komórka grzyba może być jednojądrowa, dikariotyczna lub komórczakiem. Grzyby są plechowcami, ich ciało – grzybnia, nie wykazuje zróżnicowania na tkanki i organy. Długie, nitkowate, proste lub rozgałęzione strzępki tworzą nibytkankę (plektenchymę). Owocniki, które są zbudowane z plektenchymy, to specjalnie ukształtowane części grzybni, wewnątrz których tworzą się zarodnie z zarodnikami.
W zasadzie grzyby to wielokomórkowe lub komórczakowe organizmy cudzożywne (głównie osmotroficzne), niezdolne do aktywnego ruchu, o ścianach komórkowych zbudowanych z chityny. W definicji tej są jednak pewne nieścisłości. Prymitywne grzyby wielokomórkowe wytwarzają zdolne do ruchu, jednokomórkowe, uwicione zarodniki pływkowe (zoospory), mają też niekiedy bliskich, jednokomórkowych kuzynów. Niektóre cechy niegdyś przypisywane grzybom obecnie nie wchodzą do ich charakterystyki, gdyż dotyczą innych grup organizmów, przejściowo zaliczanych do grzybów. Przykładowo, dotyczy to cech organizmów takich, jak śluzowce, będące zdolnymi do ruchu ameboidalnego komórczakami, oraz lęgniowce Oomycetes – organizmy o trybie życia typowo grzybowym, ale o ścianie komórkowej zbudowanej z celulozy i zaliczane obecnie do grupy Stramenopiles.
Grzegorz S.
